Basılı bir yayında çalışan ama aynı zamanda da dijital bir yayının da sahibi olan birisi olarak sanırım bu konuya en rahat değinebilecek isimlerden birisi ben olabilirim.
Elbette benden daha uzun süredir bu sektörde yer alan ve bu konular hakkında fikri olan isimler mevcut ama ben de dikkatimi çeken bazı hususları sizlere aktarmak istiyorum.
Öncelikle bahsedeceklerim sözde basılı olup 3-5 kopya ozalit firmalarında bastıran yayınlara… Firmalara birkaç tane hard copy (basılı örnek) göndererek markaların gözlerini boyadıkları yetmezmiş gibi okuyucularına da bunu yapıyorlar. 2000 – 3000 veya 5000 adet bastıklarını söylemelerine rağmen hiçbir bayii de yer almayan bu yayınlar, sürekli biz şöyle satıyoruz böyle satıyoruz derler. Dijital tarafta çıkarttıkları dergilerin ise ortalama indirilme rakamlarını hemen hemen hepimiz bilmemize rağmen bunu genellikle 10 veya 20 ile çarpmayı tercih ediyorlar.
Peki bunları yapınca ellerine ne geçiyor?
Bunun cevabı çok basit, markaların veya ajanslarının reklam departmanında çalışanlar bu verilerin doğruluğunu çok fazla kontrol edemedikleri ve/veya etmedikleri için bu yayınlar, gerçek anlamda basılı veya sadece dijital yayınlardan daha fazla destek alıyorlar. Gerçek okuyucu kitlesi olan basılı veya sadece dijital yayınlar bu konuda geri planda kalıyor ve bu zorlu dönemde ayakta kalmak için mücadele etmek zorunda kalıyorlar.
Bu durum ne zamana kadar böyle gidecek diye sormak hiç istemesem de zaman zaman kendime soruyorum. Dijital platformlarda yer alan yayınların indirilme, sayfa görüntülenme ve ziyaretçi sayıları belli, basılı yayınların ise bastıkları rakamlar, dağıtımları, satışları ve iade oranları belli. Elinde bu kadar değerli verileri olan yayınlar dururken halen daha destekler neden bu bahsettiğim yayınlara veriliyor anlamıyorum.
Sektörde yeni olmasına rağmen bir çok okuyucuya ulaşmaktansa eski olup 10 kişiye yayını okutuyor olmak maalesef daha kıymetli!